dag 13 26 juli 2018 Columbia icefield & skywalk

Vandaag zelfs de wekker moeten zetten, 07:30 moeten we opstaan. Bij voorkeur om 08:30 gaan rijden, een uitdaging! Het is koud deze ochtend, en dan is het nog lastiger opstarten zeg maar. Om 09:00 rijden we de camping af. We gaan 100 km rijden naar het Columbia Icefield discovery Center. Hier moeten we om 11:15 zijn voor de trip naar de Athabasca Gletsjer. Waarom we dan zo vroeg weg gaan? Wildlife…. Er wordt op deze weg nl nogal wat wildlife gezien, en dan stoppen mensen gewoon. Dus grote kans op vertraging. De rit ernaartoe verloopt soepel. Weinig wildlife. Waarschuwings bordjes voor herten en geiten genoeg, maar we hebben ze niet gespot. Wat ontbreekt is een bord voor RV’s, mijn hemel wat rijden hier veel van de RV’s. In alle soorten en maten. We stoppen onderweg nog 1 keer om wat foto’s te maken van 1 van de gletsjers onderweg. Wat een uitzicht! 

Bij het Columbia Icefield Explorer Center aangekomen parkeren we onze RV. Hier stappen we in de All Terrain Ice Explorer om de Athabasca Gletsjer op te gaan. Aansluitend worden we getrakteerd op een luchtwandeling op de skywalker. Een unieke glazen brug boven de rivier Sunwapta , en de Sunwapta Vallei. 

Een grensverlegende reis, zo zegt Jeannette. We gaan de kou in, en we doen wat aan hoogtevrees…. Hoe gek kun je doen op 1 vakantie? 

De trip naar de gletsjer is bizar gaaf. Wat een apparaat. Er zijn er 24 gemaakt in 1980. Speciaal voor deze gletsjer. 22 rijden hier rond, en twee zijn buiten canada actief. Niet als bus voor 24 personen. 1 is nu eigendom van Amerika, en de ander van Australie. Daar worden ze gebruikt als rijdend researchcentrum in Alaska, en op de Antarctica… We nemen een hellingproef naar de gletsjer die onze eigen 4x4 erg leuk zou hebben gevonden., en dat dan met een bus waar 24 mensen in zitten…… de banden zijn enorm, en het tempo laag. Maar we komen de gletsjer op. Hier mogen we 25 minuten rondlopen op het ijs. Wat een bizar uitzicht. De foto’s zijn betoverend. Hoe machtig is dit. We staan op ongeveer 200 meter dik ijs. En dat ijs is al een paar jaartjes oud zeg maar. 

De bomen die hier groeien zijn ook al een paar honderd jaar. Ze zijn klein, lijken niet ouder dan 10 jaar. Vorige week viel hier nog even 10 inches sneeuw. Dat is een 25 cm. In juli….. brrr. Wij treffen het enorm. Het weer is fanatstisch, en er is geen wind, dus het is zelfs warm voor ons gevoel. De medewerkers hier dragen allemaal zwarte kleding om zoveel mogelijk warmte te absorberen. Het weer kan hier nl snel omslaan, en het is snel heel koud. In de zomer max 25 graden, en in de winter – 50. 

Het zicht is vandaag door het mooie weer ook maximaal, en daarom maken we gauw nieuwe “screensaviors”…. Zoals de mannen zeggen. 

Daarna de ice explorer weer in en door naar het opstappunt. Daar gaan we in een andere bus. Die brengt ons naar de skywalk. Een glazen brug die hangt aan de wand, boven een vallei, of een ravijn, het is maar hoe je het bekijkt. Dit is een spannende. De brug is nl van glas. Het zicht is prachtig. 

Oma loopt redelijk onverschrokken de brug op. “Go Oma!” no fear lijkt het wel. Weer een grens overwonnen! 

Het helpt vast dat onze chauffeur vertelde dat 3 van die ice explorers op de brug kunnen en dat de brug het dan nog steeds houdt! We zijn met een paar mensen op de brug, en het is hilarisch om te zien hoe mensen met hoogtevrees schuifelen langs de reling. Maar oma niet hoor! 

We krijgen nog uitleg over de bouw van de brug, en over “wildlife” en wat je moet doen met “bear-spray”. Mooi verhaal van de dame die uitlegt dat je het niet op jezelf moet sprayen om beren tegen te gaan. Het is nl een extreem soort “pepper spray”. 

De uitleg over wat je moet doen met “black bears” en “Grizzly Bears” is frappant. Bij de Black bear moet je veel geluid maken, en bij de grizzly zo min mogelijk. En oh ja, de black bear heeft niet alleen “black” als kleur, “but he comes in different colours next to black, gray, brown, cinnamon and even white”. Dus ga er niet 123 van uit dat je een grizlly ziet als je een bruine beer ziet! Je moet even naar z’n gezicht kijken…… en oh ja, kijk hem niet direct aan! Snappen jullie het nog? Voorlopig zien we weinig beren, dus laten we het maar even voor wat het is. 

Op de terugweg, bijna bij Jasper staat er ineens een heleboel auto’s langs de kant. Jawel hoor! Een beer aan de kant van de weg die lekker besjes aan het eten is! Hehe, 200km gereden, en we hebben er 1 gevonden. Een jonkie, en vlakbij de camping. Vanavond de tafel maar goed schoonmaken en al het eten maar goed opbergen! 

We zijn nu in het ziekenhuis. Jeannette heeft veel pijn aan haar rug, en het lijkt niet minder te worden. Ze had last van de pijnstillers, dus daar is ze mee gestopt. Die deden niet zoveel. Vandaag dus meer pijn, en we gaan zoals gebruikelijk bij de Clementjes, een dokter zoeken op vakantie! Centaine vindt het maar spannend. Vorig jaar heeft Yannick de hele dag doorgebracht in het ziekenhuis, en toen moest ze op het vakantieadres blijven. Nu mag ze mee het ziekenhuis in! Spannend! We kwamen om 16:30 binnen, en het is nu 19:00 uur, en het lijkt erop dat er zo een dokter komt kijken. Gelukkig zijn we goed verzekerd. Alleen dit bezoekje kost al 1000 CAD. Om 2230 uur mogen we terug met oma naar de Camping. Ze blijkt door haar val een scheur te hebben in haar vijfde rib op haar rug. Met een morfine shot en sterke pijnstilling mocht ze mee terug. Het is laat voor iedereen, we gaan kijken hoe we de nacht doorkomen we doen een beddenruil zodat oma dichterbij het toilet is.