Dag 23 Hope - Vancouver

Vanochtend rustig vertrokken. We hebben nu redelijk rechte wegen maar klimmen wel tot 1800 meter en denderen daarna de berg weer af. Voor het eerst zien we een 120 kilometer per uur bord voor de snelweg. De eerste keer van de vakantie. De reis gaat voorspoedig na 1,5 uur stoppen we bij Coquihalla Canyon Provincial Park bij de Othello tunnels. Het is heel druk, een buschauffeur adviseert ons ergens anders een plek te zoeken de parkeerplaats is vol en erg smal. Gelukkig zien we gelijk een goed alternatief. Jeannette blijft in de Camper het is 3-5 kilometer lopen en dat is nu nog even te veel. 

We gaan op pad. De tunnels zijn begin 1900 gemaakt in de berg en er zijn rails aangelegd dwars door de Canyon heen. Lijkt ons een onmogelijke job. Na een uurtje zijn we terug in de camper en rijden naar de door ons gereserveerde plek in Hope. Aangekomen is de office nog even dicht. We besluiten even de camping op te lopen (het is nu 1500 uur). De kinderen kijken uit naar het zwembad. Dit blijkt een oud opzetbadje te zijn… camping is schoon maar oud. We kijken elkaar aan….. we bellen met de camping waar we morgen staan…. Die hebben nog plek.. het is nog 100 kilometer we rijden door.  Even schakelen ze moeten nog even zitten. Om 1700 uur rijden we de camping op in Burnaby een voorstad van Vancouver. 

De eerste plek lijkt t alsof we tegen een wietplantage aanstaan (de geur uit de camper van de buren is niet te harden) toch maar een andere plek. We staan!

De kinderen rennen naar het zwembad en wij duiken er ook even in. We organiseren vast wat kleren die in de tassen kunnen. We hebben morgen nog 1 hele dag en daarna vliegen we alweer terug. (daar hebben we geen zin in, volgende keer gaan we langer). We gaan nog even kijken wat we morgen gaan doen.